Contractonderhandelingen tussen zorgverzekeraars- en aanbieders duren lang, waardoor burgers niet altijd zeker zijn of hun vertrouwde arts of psycholoog wordt vergoed. De Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) moet bemiddelen bij de onderhandelingen zodat contracten vóór de bekendmaking van de nieuwe polissen rond zijn.
Begin februari was het schrikken voor de Achmea-verzekerden die graag een behandeling ondergingen in het Amsterdamse Slotervaartziekenhuis. Er leek geen contract te komen tussen het ziekenhuis en de verzekeraar. Achmea zou zorg in het vertrouwde ziekenhuis van veel patiënten wel eens niet meer kunnen vergoeden. Op een haar na kwam het toch tot een contract tussen de twee.
Afgeketste overeenkomsten vaker realiteit
Maar vanaf zorgseizoen 2014 worden dit soort afgeketste overeenkomsten vaker realiteit. Zorgverzekeraars beoordelen zorgverleners nu op prijs en kwaliteit, en als die in de ogen van de zorgverzekeraar tekortschiet, wordt er geen contract afgesloten. Achmea gaf begin april nog een duidelijk signaal af: vanaf 2014 geen contracten meer met ziekenhuizen die te duur zijn.
Zelf betalen of een ander ziekenhuis
Zorgverzekeraars streven ernaar om alle afspraken vóór 1 november 2013 te hebben afgerond, voordat zij hun zorgverzekeringen aanbieden. Helaas is dat lang niet altijd de praktijk. De onderhandelingsperiode kost een zorgverzekeraar veel tijd. Er zijn immers nogal wat zorgaanbieders. Financiële problemen in de zorg zijn bovendien aan de orde van de dag, waardoor onderhandelingen geregeld moeizaam lopen. Het komt nu voor dat een zorgverzekeraar en ziekenhuis pas tot een contract komen als het zorgverzekeringsjaar al bijna om is. Burgers kunnen er al die tijd niet 100% van op aan dat hun verzekering hun zorg vergoedt. Als er geen contract komt, moeten zij zelf 20% van de rekening te betalen, of uitwijken naar een ander ziekenhuis.
Zo’n 75% van de mensen kiest bewust voor minder zorgkeuze in ruil voor een iets lagere premie – een zogeheten natura- of gecombineerde polis. Het overige deel kiest voor een restitutiepolis, waarmee zij bij iedere Nederlandse zorgverlener terecht kan. Een groot deel van de mensen is dus al gewend aan een polis met beperktere keuze. Maar die beperking is van tevoren wel bekend.
NZA: bemiddel!
Mensen zouden voordat zij een polis afsluiten moeten weten of hun vertrouwde ziekenhuis, psycholoog of arts wordt vergoed. Zeker nu zorgverzekeraars strenger worden in de selectie van zorgverleners waarmee zij in zee gaan.
De NZa bestaat om in te springen als de markt faalt. Er ligt daarom een taak voor de toezichthouder om te bemiddelen tussen zorgverzekeraars en -aanbieders en zo het onderhandelingsproces te versnellen. In het gunstigste geval zijn de contracten dan rond voordat Nederland zijn zorgverzekering kiest.
Laat een reactie achter